Aan alles komt een einde

Zo hier het laatste berichtje van onze reis naar Amerika. Inmiddels zijn we veilig teruggekeerd in Nederland. Eergisterochtend begonnen met het schoonmaken van de camper. Daar waren we de dag daarvoor niet meer aan toegekomen, omdat we laat op de camping in Denver waren aangekomen. We hadden die dag nog een uitstapje gemaakt naar Pikes Peak. Dat is een bergtop vlakbij Colorado Springs van zo'n 4000 meter hoog. De tocht omhoog wordt gemaakt met een tandrad treintje. Boven aangekomen merk je pas hoe hoog je zit. Door het zuustof gebrek op die hoogte wordt je snel duizelig. Prachtig uitzicht op maar liefst 5 staten. Na terugkomst zijn we over de interstate 25 naar onze camping in Denver gereden. De receptie was al dicht, maar onze reservering hing op het bord. We hebben die avond alleen onze koffers ingepakt.

Na het schoonmaken van de camper moesten we voordat we de camper konden inleveren de gastank en benzinetank vullen. Het gasstation was makkelijk te vinden, daar stonden nog twee Roadbear campers met Nederlanders. Het inleveren van de camper liep gesmeerd. Het was er al erg druk geworden. Er waren nog 6 campers die in sneltreinvaart doorlopen werden op gebreken. Die van ons was OK en daarna gingen we met de shuttel naar ons hotel. 's Avonds uit eten geweest met een Nederlands stel, erg gezellig.

Gisterochtend snel een ontbijtje gehad en daarna om 7:00 uur met de shuttlebus naar het vliegveld. Onze vlucht ging eerst met een 737 naar Houston en daarna met een 767 naar Amsterdam. Je had gelijk Gerard, 737's vleigen niet intercontinentaal. De stoelnummers die we op de tweede vlucht hadden toegewezen gekregen bij het online inchecken waren niet naast elkaar, maar dat kon gelukkig worden verholpen door de medewerker op het vliegveld. Al duurde dat wel 10 minuten voordat ze uitgevonden had hoe dat moest. De overstap op Houston was krap, we hadden een uur tussen aankomst en vertrek zitten. Echter omdat het vliegtuig een half uur later uit Denver vertrok bleef er nog maar een kwartier over toen we uit het vliegtuig kwamen in Houston. Dat werd dus rennen. En natuurlijk stond ons vliegtuig helemaal aan de andere kant van de luchthaven. Onderweg werd de vlucht al omgeroepen. Bezweet en afgepeigerd kwamen we bij de gate aan (wat zijn die rugzakken dan zwaar). Ik denk dat we geluk hadden dat de 767 problemen had met de airco waardoor de vlucht vertraagd werd, anders hadden we hem denk ik niet kunnen halen. Ondanks de vertraging zijn we na een turbulente terugvlucht ruim binnen de tijd op Schiphol geland. Jolanda haar ouders stonden al te wachten. Na een kop koffie zijn we naar huis gereden.

We kunnen terugkijken op een mooie vakantie. De Amerikanen zijn een erg aardig volk die altijd wel een praatje willen maken met je. Het is een prachtig land met verschillende landschappen. We hebben veel foto's gemaakt die we nu moeten gaan uitzoeken, dus daar zijn we nog wel even mee bezig. Dit was het laatste berichtje en we hopen dat iedreeen plezier heeft beleefd aan het volgen van ons. Bedankt voor jullie reacties.
Groetjes, Robert en Jolanda

Het einde komt in zicht

Vanmorgen op tijd opgestaan. Het is de laatste dag dat we de camper hebben. Morgen moet hij worden ingeleverd. Maar eerst even de dag van gisteren. We hebben gisteren rustig aan gedaan. We hadden alle tijd, uitchecken was pas om 12.00 noodzakelijk. Eerst nog een laatste wasje gedaan en rustig ontbeten op deze leuke familie camping. Het weer was weer prachtig dus op naar Poncha Springs. Mooie route gereden. Het Black Canyon National Park bekeken en korte wandelingen gedaan. Er werd behoorlijk aan de weg gewerkt. Dan wordt er één richting afgesloten. Er staat dan zo'n mannetje met een stopbord aan elke kan en dan is het wachten op de 'pilot car'. Dat is een auto die dan voor je gaat rijden waar je dan met z'n allen achteraan moet tot je dat tweede mannetje bereikt hebt. Kortom dat wat wij met stoplichten doen, wordt hier handmatig opgelost.
De camping in Poncha Springs is een beetje sjofel, maar alles is schoon. Gisteren weer de BBQ aangestoken. Het wemelt hier van de kolibries, dus leuke foto's gemaakt.
Zoals gezegd vandaag de laatste dag. We willen Pikes Peak gaan bezoeken (erg hoge bergtop bij Colorado Springs) en dan op naar de laatste reeds gereserveerde camping. Dan komt het onvermijdelijke: camping schoon maken, koffers inpakken en camper morgenvroeg inleveren. We hebben dan nog één hotelovernachting en dan terug naar Nederland. Nog even niet aan denken...
Zo, nu gaan we ontbijten.
Groetjes,
Robert en Jolanda

52 haarspeldbochten

Hallo Allemaal,

Gistermorgen eerst nog naar Arches National Park gereden om de vergeten double arch alsnog te bezoeken. Deze ligt halverwege het park en de wandelroute er naar toe is ca 400 meter, dus goed te doen om alsnog de foto's bij goed weer te kunnen maken.
Daarna terug naar de camping om wat kolibri foto's te maken, erg lastig vanwege hun snelle bewegingen. En om 11.15 op naar Montrose. We hebben dit via de 128 (toeristische route langs de Colorada river) en via het National Park Colorado National Monument gereden. Soms leek het net of we in de achtbaan zaten, de weg door het park bevat 52 haarspeldbochten. Echt een geweldige ervaring. Omstreeks 17.30 uur in Montrose aangekomen.
De camping in Montrose is ook erg verzorgd en schaduwrijk.

Na de koffie die we bijna op hebben, op naar Poncha Springs. Onderweg zullen we nog het Black Canyon of the Gunnison National Park bezoeken.
Op de één van de foto's is een Turkey Vulture (kalkoengier) te zien die we onderweg in het Colorado National Monument tegen kwamen. Hij is snel gefotografeerd uit de camper.

Tot zover eerst maar weer,

Groetjes
Robert en Jolanda

Aanvulling op kort berichtje

Hierbij de beloofde foto;s.

Knikkende knieen

Hallo Allemaal,

Gisteren de boottocht gedaan, erg mooi en eens iets anders dan asfalt.
Later op de dag nog een terrasje gepakt voor een kop cappucino met .... Toen we om een appeltaart vroegen keek de ober ons een beetje vreemd aan, maar het was 16.00 uur dus echt wel koffietijd. Maar goed de appeltaart werd het niet, maar wel was het mogelijk om een dessert in de vorm van perzik en mango te nemen. Nou klinkt ook goed dus breng maar. OK het was warm met een soort van koek en ja een bolletje ijs. Daarna een hamburger e.d. genomen, hij bleef vreemd kijken, want die volgorde eerst desert dan hofdgerecht. Vreemde vogels die Hollanders moet hij gedacht hebben. Uit eten gaan is hier sowieso niet erg gezellig. Wanneer het bord leeg is wordt het onmiddellijk weggehaald. En als je het dessert hebt gehad komen ze je direct de rekening brengen. Je hebt het gevoel dat alles in sneltreinvaart afgehandeld moet worden.
Vandaag een wandeling naar de Double O Arch gemaakt. Het nivo wordt moeilijk genoemd, maar wij zijn inmiddels geoefende wandelaars toch? Misschien wel, maar op sommige stukken moet je over de bergkam lopen en over een kleine kloof oversteken. En ja dat was toch wel eventjes diep ademhalen en niet naar links of rechts kijken naar de afgrond. Robert had hier minder moeite mee, en ik zag een man met z'n kinderdraagrugzak verderop lopen. Dus dat moest ik toch ook kunnen. Het weer is onderweg niet erg mooi geweest, wat regen druppels en op de terugweg begon het toch serieus te regenen. Gelukkig waren we op tijd bij de hele steile stukken, zodat we geen glibber partijen hadden.
Morgen naar Montrose, de camping is alvast gereserveerd. We hopen dat morgen beter weer is, het regent namelijk nu (21.00 uur).
Tot zover eerst maar weer,
Robert en Jolanda

Kort verslagje

Het is al weer laat, dus houden we het kort voor vandaag. Vanmorgen om 9.30 uur vertrokken van de camping in Bluff. Niet erg goed geslapen, het was namelijk nogal warm. De airco deed het niet. Eerst naar onze eigen zekeringen gekeken, maar het bleek toch te gaan om een algehele stroomstoring.
Onderweg veranderde het landschap van woestijn naar groene bossen. De strak blauwe lucht maakte plaats voor bewolking, wat de temperatuurwat aangenamer maakt. De camping was gereserveerd, maar dat was niet helemaal goed gegaan. Gelukkig hadden ze nog een plaats over die groter was. We staan nu tussen de grote jongens van 40 feet lang. Arches National Park even vlug doorgereden en al vast wat foto's gemaakt. Die houden jullie tegoed. Morgen een boottocht over de Colorado rivier geboekt. Het is een jetboot, dus dat zal wel lekker snel gaan. We verblijven hier drie nachten, dus genoeg tijd om alles te bekijken.
Groetjes,
Robert en Jolanda
PS. Robert is weer helemaal de oude.

Kleine vertraging met grote financiële gevolgen

Gisteren stond de Grand Canyon op het programma. Helaas stooide de gezondheid van Robert (weer) roet in het eten. Was het in Yellowstone het gevolg van het wennen aan het hoogte verschil, nu had het te maken met of een virus opgepikt in een National Park of een voedselvergiftiging. Gister nacht begon de ellende met misselijkheid. In de ochtend was het nog niet over en er bleef dan ook niets in. Met de temperaturen die ze hier hebben is het dan ook oppassen voor uitdroging. We hadden geen idee hoe lang dit kon gaan duren en hebben toen besloten niet te vertrekken naar Grand Canyon. In de middag was het nog niet over en dan toch maar de alarmcentrale gebeld voor een fiat voor een bezoekje aan de dokter. De doktersrekeningen kunnen hier behoorlijk in de papieren lopen, dus we vonden het toch wel verstandig om even te bellen. Huisartsen heb je hier niet, dus beland je al snel op de eerste hulp afdeling van het plaatselijke ziekenhuis(je). Na de benodigde paieren rompslomp doorlopen te hebben (formuliertje zus, formuliertje zo, benodigde handtekeningen) mochten we plaatsnemen in de wachtkamer. Na een tijdje mochten we meelopen naar de behandelkamer. Vragenlijstje doorlopen, bloeddruk en zuurstof in bloed meten, je kent het wel. Na een tijdje kwam de zuster weer terug met een tabletje tegen het overgeven. Na een nog veel langere tijd bracht ze water dat ik voorzichtig moest opdrinken. Weer een tijd gewacht. Ja één ding hebben alle ziekenhuizen gemeen: lang wachten. Daarna nog een glas sportdrank en toen eindelijk... de dokter.
Dokter Zimmerman was een aardige vrouw die na een kort onderzoek vertelde dat er meer patiënten met vergelijkbare klachten waren gekomen. Haar conclusie was dat ik misschien een virus had opgelopen in een eerder bezocht Nationaal Park of dat het met het voedsel te maken had. Van de arts kreeg ik een dieet mee wat ik de eerste tijd veilig kon eten. Bij de apotheek konden we nog wat extra pilletjes halen die het overgeven onderdrukken. En natuurlijk bij de balie konden we de rekening gaan ophalen. Gezondheidszorg is duur, maar dit had in Nederland door tussenkomst van een huisarts heel wat goedkoper uitgevallen. Benieuwd naar de rekening? Ok, voor het ziekenhuis kregen we 20% korting. Ik weet niet waarom, maar dat was dus $255,- de dokter moet natuurlijk ook de maand rond komen: $206,- en de 9 pilletjes waren $34,- Omgerekend is dat zo'n 390 euro voor 4 uur wachten, 10 minuten gesproken met de arts en met de zuster. Het was weer een gezellige middag. Gelukkig werkten de pilletjes goed en kon ik eindelijk een glas water binnen houden.

Vandaag begon de dag na een goede nachtrust goed. Licht ontbijtje, en op naar Bluff. Oh ja Gerard, dat is letter Q op het kaartje. De reis ging door Monument Valley, bekend van de vele westerns waaronder 'Once upon a time in the west'. Lekker rustig aan gedaan. Toch nog vermoeid van gisteren en de klok weer een uur vooruit gezet. We zijn weer in Utah met zomertijd en zojuist aangekomen op een kleine rusitge camping. De eerste foto is Horse Shoe Bend (zoek de gele kano) de volgende twee foto's zijn van de Lower Canyon die we eergisteren bezocht hebben en de laatste kennen jullie al van de foto boven het blog. Ik laat aan jullie eigen fantasie over of je 'vrouw met haar in de wind' en 'schildpad' herkend op de foto's.
Groetjes van een weer blije en gezonde Robert en opgeluchte Jolanda