Kleine vertraging met grote financiële gevolgen

Gisteren stond de Grand Canyon op het programma. Helaas stooide de gezondheid van Robert (weer) roet in het eten. Was het in Yellowstone het gevolg van het wennen aan het hoogte verschil, nu had het te maken met of een virus opgepikt in een National Park of een voedselvergiftiging. Gister nacht begon de ellende met misselijkheid. In de ochtend was het nog niet over en er bleef dan ook niets in. Met de temperaturen die ze hier hebben is het dan ook oppassen voor uitdroging. We hadden geen idee hoe lang dit kon gaan duren en hebben toen besloten niet te vertrekken naar Grand Canyon. In de middag was het nog niet over en dan toch maar de alarmcentrale gebeld voor een fiat voor een bezoekje aan de dokter. De doktersrekeningen kunnen hier behoorlijk in de papieren lopen, dus we vonden het toch wel verstandig om even te bellen. Huisartsen heb je hier niet, dus beland je al snel op de eerste hulp afdeling van het plaatselijke ziekenhuis(je). Na de benodigde paieren rompslomp doorlopen te hebben (formuliertje zus, formuliertje zo, benodigde handtekeningen) mochten we plaatsnemen in de wachtkamer. Na een tijdje mochten we meelopen naar de behandelkamer. Vragenlijstje doorlopen, bloeddruk en zuurstof in bloed meten, je kent het wel. Na een tijdje kwam de zuster weer terug met een tabletje tegen het overgeven. Na een nog veel langere tijd bracht ze water dat ik voorzichtig moest opdrinken. Weer een tijd gewacht. Ja één ding hebben alle ziekenhuizen gemeen: lang wachten. Daarna nog een glas sportdrank en toen eindelijk... de dokter.
Dokter Zimmerman was een aardige vrouw die na een kort onderzoek vertelde dat er meer patiënten met vergelijkbare klachten waren gekomen. Haar conclusie was dat ik misschien een virus had opgelopen in een eerder bezocht Nationaal Park of dat het met het voedsel te maken had. Van de arts kreeg ik een dieet mee wat ik de eerste tijd veilig kon eten. Bij de apotheek konden we nog wat extra pilletjes halen die het overgeven onderdrukken. En natuurlijk bij de balie konden we de rekening gaan ophalen. Gezondheidszorg is duur, maar dit had in Nederland door tussenkomst van een huisarts heel wat goedkoper uitgevallen. Benieuwd naar de rekening? Ok, voor het ziekenhuis kregen we 20% korting. Ik weet niet waarom, maar dat was dus $255,- de dokter moet natuurlijk ook de maand rond komen: $206,- en de 9 pilletjes waren $34,- Omgerekend is dat zo'n 390 euro voor 4 uur wachten, 10 minuten gesproken met de arts en met de zuster. Het was weer een gezellige middag. Gelukkig werkten de pilletjes goed en kon ik eindelijk een glas water binnen houden.

Vandaag begon de dag na een goede nachtrust goed. Licht ontbijtje, en op naar Bluff. Oh ja Gerard, dat is letter Q op het kaartje. De reis ging door Monument Valley, bekend van de vele westerns waaronder 'Once upon a time in the west'. Lekker rustig aan gedaan. Toch nog vermoeid van gisteren en de klok weer een uur vooruit gezet. We zijn weer in Utah met zomertijd en zojuist aangekomen op een kleine rusitge camping. De eerste foto is Horse Shoe Bend (zoek de gele kano) de volgende twee foto's zijn van de Lower Canyon die we eergisteren bezocht hebben en de laatste kennen jullie al van de foto boven het blog. Ik laat aan jullie eigen fantasie over of je 'vrouw met haar in de wind' en 'schildpad' herkend op de foto's.
Groetjes van een weer blije en gezonde Robert en opgeluchte Jolanda