Aan alles komt een einde

Zo hier het laatste berichtje van onze reis naar Amerika. Inmiddels zijn we veilig teruggekeerd in Nederland. Eergisterochtend begonnen met het schoonmaken van de camper. Daar waren we de dag daarvoor niet meer aan toegekomen, omdat we laat op de camping in Denver waren aangekomen. We hadden die dag nog een uitstapje gemaakt naar Pikes Peak. Dat is een bergtop vlakbij Colorado Springs van zo'n 4000 meter hoog. De tocht omhoog wordt gemaakt met een tandrad treintje. Boven aangekomen merk je pas hoe hoog je zit. Door het zuustof gebrek op die hoogte wordt je snel duizelig. Prachtig uitzicht op maar liefst 5 staten. Na terugkomst zijn we over de interstate 25 naar onze camping in Denver gereden. De receptie was al dicht, maar onze reservering hing op het bord. We hebben die avond alleen onze koffers ingepakt.

Na het schoonmaken van de camper moesten we voordat we de camper konden inleveren de gastank en benzinetank vullen. Het gasstation was makkelijk te vinden, daar stonden nog twee Roadbear campers met Nederlanders. Het inleveren van de camper liep gesmeerd. Het was er al erg druk geworden. Er waren nog 6 campers die in sneltreinvaart doorlopen werden op gebreken. Die van ons was OK en daarna gingen we met de shuttel naar ons hotel. 's Avonds uit eten geweest met een Nederlands stel, erg gezellig.

Gisterochtend snel een ontbijtje gehad en daarna om 7:00 uur met de shuttlebus naar het vliegveld. Onze vlucht ging eerst met een 737 naar Houston en daarna met een 767 naar Amsterdam. Je had gelijk Gerard, 737's vleigen niet intercontinentaal. De stoelnummers die we op de tweede vlucht hadden toegewezen gekregen bij het online inchecken waren niet naast elkaar, maar dat kon gelukkig worden verholpen door de medewerker op het vliegveld. Al duurde dat wel 10 minuten voordat ze uitgevonden had hoe dat moest. De overstap op Houston was krap, we hadden een uur tussen aankomst en vertrek zitten. Echter omdat het vliegtuig een half uur later uit Denver vertrok bleef er nog maar een kwartier over toen we uit het vliegtuig kwamen in Houston. Dat werd dus rennen. En natuurlijk stond ons vliegtuig helemaal aan de andere kant van de luchthaven. Onderweg werd de vlucht al omgeroepen. Bezweet en afgepeigerd kwamen we bij de gate aan (wat zijn die rugzakken dan zwaar). Ik denk dat we geluk hadden dat de 767 problemen had met de airco waardoor de vlucht vertraagd werd, anders hadden we hem denk ik niet kunnen halen. Ondanks de vertraging zijn we na een turbulente terugvlucht ruim binnen de tijd op Schiphol geland. Jolanda haar ouders stonden al te wachten. Na een kop koffie zijn we naar huis gereden.

We kunnen terugkijken op een mooie vakantie. De Amerikanen zijn een erg aardig volk die altijd wel een praatje willen maken met je. Het is een prachtig land met verschillende landschappen. We hebben veel foto's gemaakt die we nu moeten gaan uitzoeken, dus daar zijn we nog wel even mee bezig. Dit was het laatste berichtje en we hopen dat iedreeen plezier heeft beleefd aan het volgen van ons. Bedankt voor jullie reacties.
Groetjes, Robert en Jolanda

Het einde komt in zicht

Vanmorgen op tijd opgestaan. Het is de laatste dag dat we de camper hebben. Morgen moet hij worden ingeleverd. Maar eerst even de dag van gisteren. We hebben gisteren rustig aan gedaan. We hadden alle tijd, uitchecken was pas om 12.00 noodzakelijk. Eerst nog een laatste wasje gedaan en rustig ontbeten op deze leuke familie camping. Het weer was weer prachtig dus op naar Poncha Springs. Mooie route gereden. Het Black Canyon National Park bekeken en korte wandelingen gedaan. Er werd behoorlijk aan de weg gewerkt. Dan wordt er één richting afgesloten. Er staat dan zo'n mannetje met een stopbord aan elke kan en dan is het wachten op de 'pilot car'. Dat is een auto die dan voor je gaat rijden waar je dan met z'n allen achteraan moet tot je dat tweede mannetje bereikt hebt. Kortom dat wat wij met stoplichten doen, wordt hier handmatig opgelost.
De camping in Poncha Springs is een beetje sjofel, maar alles is schoon. Gisteren weer de BBQ aangestoken. Het wemelt hier van de kolibries, dus leuke foto's gemaakt.
Zoals gezegd vandaag de laatste dag. We willen Pikes Peak gaan bezoeken (erg hoge bergtop bij Colorado Springs) en dan op naar de laatste reeds gereserveerde camping. Dan komt het onvermijdelijke: camping schoon maken, koffers inpakken en camper morgenvroeg inleveren. We hebben dan nog één hotelovernachting en dan terug naar Nederland. Nog even niet aan denken...
Zo, nu gaan we ontbijten.
Groetjes,
Robert en Jolanda

52 haarspeldbochten

Hallo Allemaal,

Gistermorgen eerst nog naar Arches National Park gereden om de vergeten double arch alsnog te bezoeken. Deze ligt halverwege het park en de wandelroute er naar toe is ca 400 meter, dus goed te doen om alsnog de foto's bij goed weer te kunnen maken.
Daarna terug naar de camping om wat kolibri foto's te maken, erg lastig vanwege hun snelle bewegingen. En om 11.15 op naar Montrose. We hebben dit via de 128 (toeristische route langs de Colorada river) en via het National Park Colorado National Monument gereden. Soms leek het net of we in de achtbaan zaten, de weg door het park bevat 52 haarspeldbochten. Echt een geweldige ervaring. Omstreeks 17.30 uur in Montrose aangekomen.
De camping in Montrose is ook erg verzorgd en schaduwrijk.

Na de koffie die we bijna op hebben, op naar Poncha Springs. Onderweg zullen we nog het Black Canyon of the Gunnison National Park bezoeken.
Op de één van de foto's is een Turkey Vulture (kalkoengier) te zien die we onderweg in het Colorado National Monument tegen kwamen. Hij is snel gefotografeerd uit de camper.

Tot zover eerst maar weer,

Groetjes
Robert en Jolanda

Aanvulling op kort berichtje

Hierbij de beloofde foto;s.

Knikkende knieen

Hallo Allemaal,

Gisteren de boottocht gedaan, erg mooi en eens iets anders dan asfalt.
Later op de dag nog een terrasje gepakt voor een kop cappucino met .... Toen we om een appeltaart vroegen keek de ober ons een beetje vreemd aan, maar het was 16.00 uur dus echt wel koffietijd. Maar goed de appeltaart werd het niet, maar wel was het mogelijk om een dessert in de vorm van perzik en mango te nemen. Nou klinkt ook goed dus breng maar. OK het was warm met een soort van koek en ja een bolletje ijs. Daarna een hamburger e.d. genomen, hij bleef vreemd kijken, want die volgorde eerst desert dan hofdgerecht. Vreemde vogels die Hollanders moet hij gedacht hebben. Uit eten gaan is hier sowieso niet erg gezellig. Wanneer het bord leeg is wordt het onmiddellijk weggehaald. En als je het dessert hebt gehad komen ze je direct de rekening brengen. Je hebt het gevoel dat alles in sneltreinvaart afgehandeld moet worden.
Vandaag een wandeling naar de Double O Arch gemaakt. Het nivo wordt moeilijk genoemd, maar wij zijn inmiddels geoefende wandelaars toch? Misschien wel, maar op sommige stukken moet je over de bergkam lopen en over een kleine kloof oversteken. En ja dat was toch wel eventjes diep ademhalen en niet naar links of rechts kijken naar de afgrond. Robert had hier minder moeite mee, en ik zag een man met z'n kinderdraagrugzak verderop lopen. Dus dat moest ik toch ook kunnen. Het weer is onderweg niet erg mooi geweest, wat regen druppels en op de terugweg begon het toch serieus te regenen. Gelukkig waren we op tijd bij de hele steile stukken, zodat we geen glibber partijen hadden.
Morgen naar Montrose, de camping is alvast gereserveerd. We hopen dat morgen beter weer is, het regent namelijk nu (21.00 uur).
Tot zover eerst maar weer,
Robert en Jolanda

Kort verslagje

Het is al weer laat, dus houden we het kort voor vandaag. Vanmorgen om 9.30 uur vertrokken van de camping in Bluff. Niet erg goed geslapen, het was namelijk nogal warm. De airco deed het niet. Eerst naar onze eigen zekeringen gekeken, maar het bleek toch te gaan om een algehele stroomstoring.
Onderweg veranderde het landschap van woestijn naar groene bossen. De strak blauwe lucht maakte plaats voor bewolking, wat de temperatuurwat aangenamer maakt. De camping was gereserveerd, maar dat was niet helemaal goed gegaan. Gelukkig hadden ze nog een plaats over die groter was. We staan nu tussen de grote jongens van 40 feet lang. Arches National Park even vlug doorgereden en al vast wat foto's gemaakt. Die houden jullie tegoed. Morgen een boottocht over de Colorado rivier geboekt. Het is een jetboot, dus dat zal wel lekker snel gaan. We verblijven hier drie nachten, dus genoeg tijd om alles te bekijken.
Groetjes,
Robert en Jolanda
PS. Robert is weer helemaal de oude.

Kleine vertraging met grote financiële gevolgen

Gisteren stond de Grand Canyon op het programma. Helaas stooide de gezondheid van Robert (weer) roet in het eten. Was het in Yellowstone het gevolg van het wennen aan het hoogte verschil, nu had het te maken met of een virus opgepikt in een National Park of een voedselvergiftiging. Gister nacht begon de ellende met misselijkheid. In de ochtend was het nog niet over en er bleef dan ook niets in. Met de temperaturen die ze hier hebben is het dan ook oppassen voor uitdroging. We hadden geen idee hoe lang dit kon gaan duren en hebben toen besloten niet te vertrekken naar Grand Canyon. In de middag was het nog niet over en dan toch maar de alarmcentrale gebeld voor een fiat voor een bezoekje aan de dokter. De doktersrekeningen kunnen hier behoorlijk in de papieren lopen, dus we vonden het toch wel verstandig om even te bellen. Huisartsen heb je hier niet, dus beland je al snel op de eerste hulp afdeling van het plaatselijke ziekenhuis(je). Na de benodigde paieren rompslomp doorlopen te hebben (formuliertje zus, formuliertje zo, benodigde handtekeningen) mochten we plaatsnemen in de wachtkamer. Na een tijdje mochten we meelopen naar de behandelkamer. Vragenlijstje doorlopen, bloeddruk en zuurstof in bloed meten, je kent het wel. Na een tijdje kwam de zuster weer terug met een tabletje tegen het overgeven. Na een nog veel langere tijd bracht ze water dat ik voorzichtig moest opdrinken. Weer een tijd gewacht. Ja één ding hebben alle ziekenhuizen gemeen: lang wachten. Daarna nog een glas sportdrank en toen eindelijk... de dokter.
Dokter Zimmerman was een aardige vrouw die na een kort onderzoek vertelde dat er meer patiënten met vergelijkbare klachten waren gekomen. Haar conclusie was dat ik misschien een virus had opgelopen in een eerder bezocht Nationaal Park of dat het met het voedsel te maken had. Van de arts kreeg ik een dieet mee wat ik de eerste tijd veilig kon eten. Bij de apotheek konden we nog wat extra pilletjes halen die het overgeven onderdrukken. En natuurlijk bij de balie konden we de rekening gaan ophalen. Gezondheidszorg is duur, maar dit had in Nederland door tussenkomst van een huisarts heel wat goedkoper uitgevallen. Benieuwd naar de rekening? Ok, voor het ziekenhuis kregen we 20% korting. Ik weet niet waarom, maar dat was dus $255,- de dokter moet natuurlijk ook de maand rond komen: $206,- en de 9 pilletjes waren $34,- Omgerekend is dat zo'n 390 euro voor 4 uur wachten, 10 minuten gesproken met de arts en met de zuster. Het was weer een gezellige middag. Gelukkig werkten de pilletjes goed en kon ik eindelijk een glas water binnen houden.

Vandaag begon de dag na een goede nachtrust goed. Licht ontbijtje, en op naar Bluff. Oh ja Gerard, dat is letter Q op het kaartje. De reis ging door Monument Valley, bekend van de vele westerns waaronder 'Once upon a time in the west'. Lekker rustig aan gedaan. Toch nog vermoeid van gisteren en de klok weer een uur vooruit gezet. We zijn weer in Utah met zomertijd en zojuist aangekomen op een kleine rusitge camping. De eerste foto is Horse Shoe Bend (zoek de gele kano) de volgende twee foto's zijn van de Lower Canyon die we eergisteren bezocht hebben en de laatste kennen jullie al van de foto boven het blog. Ik laat aan jullie eigen fantasie over of je 'vrouw met haar in de wind' en 'schildpad' herkend op de foto's.
Groetjes van een weer blije en gezonde Robert en opgeluchte Jolanda

Hors Shoe Bend en Lower Canyon

Hallo Allemaal,

Rond het middaguur Horse Shoe Bend bezocht, erg mooi uitzicht. Daarna doorgereden naar de Lower Canyon, het was toen zo'n 14.00 uur en hebben daar een toegangskaartje voor fotografen gekocht. Kost niets meer maar je krijgt de tijd (2 uur) en de ruimte om te fotograferen. Halverwege onze tocht kwamen we een gids tegen die ons de mooiste plekken en kleuren liet zien. Je raadt het al wij kwamen tekort met de 2 uur gekochte tijd en moesten bij vertrek nog een extra uur afrekenen. Wat ons betreft was dit zeker de moeite waard, anders waren we aan een aantal mooie plekken voorbij gelopen. Voor een aantal spots had men een naam bedacht wat het moest voorstellen, bijv. vrouw met haar in de wind, een gezicht van een joker en een drakenhoofd. Als ze het je vertellen zie je het, maar zelf loop je eraan voorbij of zie je gewoon een rots. Het is nu zo'n 23.30 uur dus wel tijd om ons bed op te zoeken.
Morgen naar Grand Canyon, de voorkeur camping is al volgeboekt tot eind juli, dus een andere gereserveerd en ook voor de rest van de week al campings gereserveerd. Je merkt dat het drukker wordt en als je niet gereserveerd hebt je misschien wel een plek hebt, maar niet één met faciliteiten zoals electra (belangrijk voor de airco) en water met een aansluiting op het riool zodat je lekker in je camper kunt douchen.

Als we morgen een goede verbinding hebben, zullen we nog wat foto's toevoegen.

Groetjes
Robert en Jolanda

De beloofde foto's

 
 
 
 
 
 

Fototour Antelope Canyon

Beste allemaal,
We staan drie dagen in Page aan het Lake Powel meer. Het is hier één groot watersport gebied. De kampeerplaatsen zijn hier super groot. Dat moet ook wel omdat de gemiddelde Amerikaan hier met z'n auto, trailer én boot daar weer achter komt kamperen. Al weet ik niet of wij Europeanen dat nog kamperen noemen. Ok, de camping is dus super met mooi uitzicht, maar we kwamen voor Antelope Canyon. In Nederland al een fototour geboekt, omdat op zo'n tour een gelimiteerd aantal personen mee gaan (12). Je betaald er dan ook meer voor, maar dan heb je ook wat. We hebben het hier over de Upper Canyon die het meest fotogeniek is. We hadden ons gemeld met vele anderen bij het boekingskantoor. Daarna moesten we instappen in de achterbak van een uit de kluiten gewassen pick-up truck. In de bak was was een constructie geplaatst met twee banken in de lengterichting van de truck. Er werd ons verteld dat we eerst over de weg gingen het het laatste stuk off-road. Er was niet bij verteld dat we ook een retourtje achtbaan hadden geboekt. De off-road weg bestond uit allemaal los zand waar de bestuurder moeite had om het spoor te vinden. We werden volledig door elkaar geschud en kwamen zelfs los van onze zitting om er vervolgens net zo hard weer in terug gesmeten te worden. Onder strakke regie van Angy werd de tour begeleid. Zij zorgde ervoor dat op de meest mooie plaatsen niemand door het beeld liep. Dat was een hele opgave als je bedenkt dat er tegelijkertijd andere (grotere) groepen door diezelfde spleet lopen. Er werd een strak programma afgelopen, eerste rij van vier fotografen opstellen, foto's maken en de volgende van onze groep. Op een bepaalde plaats werd duidelijk waarom we zo'n haast hadden. Dat was de plek waar de zon op een bepaald tijdstip exact zo door de nauwe canyon schijnt, dat er een prachtige lichtbundel te zien is. Dit schouwspel duurt echter maar 5-10 minuten. Het was duidelijk waarom wij meer hadden betaald: alle andere groepen werden tegengehouden en wij mochten exclusief de foto maken. Wat een bijzonder plaatje. De terugweg was al net zo'n achtbaan ritje als de heenweg. Daarna nog wat boodschappen gedaan. Het is hier inmiddels tien uur (voor ons eigenlijk 11 uur, ze doen hier in Arizona niet aan zomertijd) dus tijd om het bed op te zoeken. De foto's volgen morgen, inclusief de kolobrie want die is hier ook op de camping!
Groetjes van een stel vermoeide fotografen.

Van cowboyland naar indianenland

Hallo Allemaal,

Alles is hier goed, maar de internet verbinding van de afgelopen dagen liet te wensen over. Vandaar eventjes geen berichtjes. De zonsopgang in Bryce viel niet tegen, hiervoor 's morgens om 5.00 uur opgestaan en om 5.30 uur ter plaatse. Het was wel de moeite waard, na de zonsopkomst een ontbijt gehad en nog doorgereden naar de 'natural bridge'. Toen terug naar de camping en naar huis gebeld en daarna was het tijd voor koffie. Toen doorgereden naar Zion. Je moet hier door een tunnel die te smal is om 2 campers elkaar te laten passeren, dus het wordt een eenrichtingsverkeer verhaal als er campers doorheen gaan. Gewone auto's en motors vormen geen probleem. Je mag 2 keer in een week voor het zelfde geld passeren. Het bedrag is 15 dollar.
In Zion rustig aan gedaan, de temperatuur ligt hier hoger en het vroege opstaan breekt ons op. We hadden dan ook besloten om rustig aan te doen en aan het einde van de dag, ca 14.30 uur het park pas te bezoeken. Bij de laatste bushalte uitgestapt (je mag dit park zelf niet in met de auto of camper) om daar een route te gaan lopen. Op het einde van het pad was er aan de andere kant van de rivier een hert. Het stond een beetje twijfelachtig om zich heen te kijken. Inmiddels hadden zich al heel wat touristen aan onze kant verzameld om hem te fotograferen. Opeens steekt hij over, recht op ons af, wat een mooi foto moment. Hierna nog een trail gelopen en laat thuis gekomen. Om ca 20.30 uur de bbq weer aan gezet en nog wat gegeten.
Vanmorgen omstreeks 8.00 uur vertrokken richting Lake Powell, onderweg nog de Coral Sand Dunes aangedaan, maar hier niet een wandeltocht gedaan. Wel op een mooie plek koffie gedronken. Daarna door na de Toadstool, je moet wel weten waar de parkeerplaats is, anders rijdt je eraan voorbij. Leuke wandeling van 0,8 mile maar wel erg warm, Ons verbruik is dan ook hoger dan die van de camper. Gelukkig is het water betaalbaar dus dat zit wel goed.
Nu in Lake Powell aangekomen op een zeer mooi opgezette camping met uitzicht op het stuwmeer en het roodgekleurde gebergte. Morgen op naar Antilope Canyon voor de fototour en dan zien we wel weer verder wat de omgeving ons hier nog meer brengt. Het is hier momenteel 31 graden dus eigenlijk een goed excuus om ook eens een goed boek te gaan lezen. Gelukkig werk de airco in de camper super, dus we slapen goed.
Tot het volgende blog.
Robert en Jolanda

wandelingetje

Hallo Allemaal,

Vanmorgen eens minder vroeg opgestaan, nu ja 6.30 ging de wekker. Heerlijk rustig aangedaan en om ongeveer 9.00 de bus het park in gepakt. Naar het verste punt Bryce Point gegaan om daar een wandeling te maken. In eerste instantie was het de bedoeling om wat korte wandelingen aan elkaar te knopen en op die manier te genieten van de omgeving.

Bij Bryce Point aangekomen en eens om ons heen gekeken en het inmense gebied op ons laten in werken, zagen we iemand die bij ons uit de bus was gestapt bij een mooie boog staan. Dit leek ons ook wel wat, maar de vraag was hadden we genoeg water en eten mee en hoelang is die tocht? Eerst maar gevraagd aan de buschauffeur of hij dit toevallig wist, maar hij gaf aan dat het pad ca 20 km was. Dit was ons teveel van het goede, wel toch maar besloten om eerst richting die boog te lopen en evt. halverwege dan maar via hetzelfde pad terug te gaan. Al met al gestart om 10.45 uur. Later de kaart nog gepakt en bleek dat het pad een andere weg was dan die we hadden gevraagd. Wel de peak a boo trail, met de nejavo en sunpeak met elkaar verbonden en dit gelopen. Wat een beleving temidden van het gebied een wandeling gemaakt, de afstand schatten wij zo in dat het zo'n 10 km was en met een redelijk hoogte verschil. De warmte maakte het omhoog lopen wel lastig, het was inmiddels een uur of 2 's middags. Veel water drinken is hier wel een must. Inmiddels is het reserveren van een camping via de website in Zion toch ook nog gelukt. We zullen straks de zonsondergang hier gaan zien en morgenvroeg de zonsopkomst, daarna door naar Zion. We zien wel wat we daar kunnen ondernemen.

We hopen dat de bijgevoegde foto's een goede indruk geven van de grootsheid.

Tot blogs

Robert en Jolanda

enkele foto's

Zoals beloofd een paar foto's van vandaag.

Zijn net nog bij het bezoekerscentrum geweest met de shuttlebus, dit ligt aan het begin van het park. Daarna heerlijk gegeten bij het restaurant van Ruby's Inn, wat een complex het bevat alleen al 700 kamers, naast de grote camping en andere activiteiten. Het was erg druk, de wachtrij liep op en wij kregen een pieper mee. Zodra er weer een tafel vrij is, gaat deze af en ben je aan de beurt. Een mooi systeem ter vervanging van de nummers bij ons.

Gr.
Robert en Jolanda

Moderne Cowbows

Beste Lezers,

Vanmorgen ging om 5.30 de wekker en na het ontbijt zijn we om 6.45 uur vertrokken.
De rit is zeer voorspoedig voorlopen. Onderweg echt het gevoel gehad in een western film te zitten. Wat een wijdse uitzichten, weggetjes over een bergkam maar 2 banen breed, met diverse bochtjes. Stond geen bord bij de ingang van het park vermeld, maar we kunnen je verzekeren dat het niet geschikt is voor mensen met hoogtevrees. Ook de vangrail was zelden aanwezig, maar Robert is een goede chauffeur dus niets aan de hand.
Om ongeveer 15.30 de camper op zijn plaats gezet en tijd voor een kop koffie.
Vanaf deze camping Ruby's Inn in Bryce zullen we straks de shuttle bus nemen om
naar het visiting center te gaan en daar een en ander aan info gaan vragen.
We hebben hier voor 2 nachten geboekt, dus morgen nagenoeg geen km's af te leggen.
Inmiddels hebben we ca. 1.900 miles afgelegd.

Zullen zo eerst nog op pad en vanavond nog wat foto's proberen te uploaden.

Tot blogs.
Robert en Jolanda

Berichtje uit Provo

Beste lezers,

We zijn na een regenachtige start en een mooie rit op een camping in Provo aangekomen.
We hebben ervoor gekozen om Salt Lake City alleen voorbij te rijden. Wat een stad en een snelweg zeg, volgens mij drukker dan de rondweg van Parijs. Zo hadden we vanmiddag nog eventjes tijd om iets te lezen en de reisplanning nog eens door te nemen. Het wordt mooier weer en ook drukker in deze regio, waardoor we toch campings moeten gaan reserveren. Zeker na een lange rit, die we morgen gaan doen. De bedoeling is om toch vroeg op te staan (5.30 uur) en dan te vertrekken richting Bryce NP. De rit op toeristische wijze afleggen duurt ca 7.30 uur, exclusief de koffie, lunch en natuurlijk de fotopauzes. De camping heeft Robert zojuist voor 1 nacht in ieder geval geboekt met een uitloop naar een 2e nacht.
Hebben nu de bbq aanstaan en een kolibrie gesignaleerd, ikzelf vanmiddag eerst al, maar Robert staat nu bij de bbq en heeft hem ook gezien. Maar helaas het toestel lag inmiddels al weer in de camper, we moeten nog zien of we hem kunnen vastleggen.

Tot de volgende blog.
Robert en Jolanda

Hallo allemaal,

Vandaag rustig gestart met ontbijt en daarna in de zon een kop koffie met een
heerlijk stuk appeltaart. Na een tip van onze buren, eerst terug naar Teton Village
gereden om daar met de kabelbaan omhoog te gaan. Erg mooi uitzicht, alleen we
waren de ski's vergeten, dus gedwongen weer met de kabelbaan weer terug te gaan.
De afdaling was anders wel een hele zwarte geweest, dus of dit een goed plan was weet ik niet
We hebben immers al wat jaartjes niet meer op de ski's gestaan. Helaas weer geen enkele beer gezien, terwijl er zoveel waarschuwingen langs de kant staan. Er moeten toch wat van die beren inmiddels uit hun winterslaap zijn ontwaakt. Maar wie weet komen we de beer toch nog ergens tegen.
Om ongeveer 12.30 de route opgepakt en staan nu op een kleine camping in Bear Lake.
Halverwege de middag is het weer omgeslagen, harde wind en wat regen. Vooral de harde
wind is met zo'n camper erg lastig rijden, houden en keren had Robert dan ook tijdens de rit.
Nu staan we een beetje uit de wind achter zo'n typisch amerikaanse trailer.

Morgen op naar Provo.Tot zover eerst maar weer.

Groetjes Robert en Jolanda

Korte terugblik

Beste lezers,

Inmiddels hebben we Yellowstone verlaten en zijn via NP Grand Teton aangekomen in Jackson. Hier hebben we weer internet, dus kunnen we jullie weer een beetje bijpraten. De avond voordat we Cody verlieten zijn we naar een rodeo geweest. Dat was een leuke beleving. Veel foto's gemaakt en enorm zitten koukleumen. Er stond een enorme koude wind, er zaten zelfs mensen op de tribune met een slaapzak om hun heen. Het heeft de hele nacht hard gewaaid, een soort Mistral zullen we maar zeggen. Volgende ochtend vroeg op om op tijd bij de oost ingang te zijn van Yellowstone te zijn. Overdag wordt die nog gesloten ivm lawine gevaar. We hadden de camping de dag daarvoor gereserveerd, dus eerst maar eens inchecken. Yellowstone lag nog vol sneeuw, dus veel wandelpaden waren helaas nog gesloten. Wegen waren geod berijdbaar. Na de incheck zijn we naar de Mammoth Hot Springs gereden. Dit zijn kalkterrassen die gevormd worden door heet water. Gisteren zijn we naar de Old Faithfull geweest. Dat is een bekende geiser in het park die bekend staat om zijn voorspelbaarheid wanneer hij gaat spuiten. De dag begon niet geweldig. Verder hebben we nog veel andere geisers bekeken en heet waterbronnen.

Vandaag hebben we de Upper Falls bekeken. Dat is een enorme waterval in Yellowstone. Daarna zijn we doorgereden naar de camping waar we nu staan. Jackson is een leuk plaatsje dat het moet hebben van het toerisme. 's Winters kun je hier skieën. Zo dat was het weer voor vandaag, tot blogs.

Robert en Jolanda

Even kort

Hier even een berichtje met een hele slechte verbinding, dus we houden het kort. Alles goed hier, we vertrekken nu uit Cody naar Yellowstone. Moeten daar optijd zijn omdat de ingang beperkt open is ivm lawine gevaar. Gister naar de rodeo geweest, wat was dat leuk. OK ik sluit nu af, groetjes Robert en Jolanda

Early birds

Vroege vogels, 5.30 uur ging de wekker af. Vandaag stond de 'wildlifeloop road' op de planning. Om de andere gasten niet wakker te maken op dit belachelijk vroege tijdstip hebben we zo stilletjes mogelijk ontbijt gehad. Het beste tijdstip om wild te spotten is 's morgens vroeg. Als een klein kind in een snoepjeswinkel zo blij reden we door het Custer State Park. Vrij snel kwamen we de eerste kudde bizons tegen met kalfjes. We hebben een coyotte vastgelegd en verschillende herten. Een eekhoorntje en prairie hondjes. De bizons zijn imposante beesten, vooral de stieren. We zijn niet voor niets vroeg opgestaan. Het weer was fantastisch, volop zon. We hebben vandaag besloten om niet in Custer te overnachten, maar door te rijden om de rit van de volgende dag in te korten. Onderweg veel olievelden gezien en geroken. Uiteindelijk zijn we in Buffalo beland. Daar zijn we eerst maar eens een visitor centre ingelopen. Hele aardige ouwe baas die ons allerlei informatie gaf en duidelijk om een praatje verlegen zat. Het toeristenseizoen is nog niet echt van start gegaan, dus hij zal het wel rustig hebben. Zijn grootvader was van nederlandse komaf, dus hij vond het leuk om Nederlanders over de vloer te hebben. Terwijl ik dit bericht type, zitten we heerlijk in de zon en is het inmiddels kwart over zes. Johan, je zou je hart kunnen ophalen. Allemaal verschillende vogeltjes.

Morgen vertrekken we naar Cody. Dat is een leuk stadje waar alles in het teken staat van Buffalo Bill. Voor degene die niet weten wie dat was: hij heeft verschillende banen gehad o.a. scout voor het leger, maar wereld beroemd zijn zijn Buffalo Bill Wild West shows waar hij door het land mee trok. In Cody moeten we naar de condities van de wegen in Yellowstone vragen. We weten inmiddels dat er een weg afgesloten is door grondverschuivingen. Een andere weg is alleen 's avonds toegankelijk, omdat er overdag lawines geforceerd worden. Kortom we zullen sneeuw gaan zien in de aankomende dagen. We hopen dat we niet te ver om moeten rijden om Yellowstone binnen te komen.

Groetjes, twee tevreden vakantiegangers

Hete bronnen

Vanmorgen weer vroeg wakker, alleen weet ik nu niet zeker of dat nog door het tijdsverschil komt of door de trein. Gelukkig reden ze niet de hele nacht. De campground was behoorlijk aan een opknapbeurt toe, maar de vriendelijke eigenaren maakten een boel goed. Na wat toeristische tips, zijn we op weg gegaan naar Hot Springs. Belangrijkste attractie in dit dorp is een opgraving van meer dan vijftig mamoeten. De skeletten wel te verstaan, de rest van het beest hebben ze niet teruggevonden. Uniek is dat de beenderen op dezelfde plek te bewonderen zijn als dat ze zijn gevonden. Ze hebben er een museum overheen gebouwd. Wij komen alleen niet voor dode dieren, maar voor levende. Onderweg veel grasland gezien met... koeien. Hier en daar een Pronghorn (soort hertje), maar verder geen spannende dieren. Het weer was in ieder geval een stuk beter. Veel mooie wolken en zon! Onderweg een bakje koffie en aan het einde de rit ingecheckt op de camping. De KOA camping is een hele verbetering. Alles ziet er netjes uit, maar dat mag je ook van een KOA verwachten. We hadden nog tijd genoeg, dus op naar Wind Cave National Park. Daar kwamen we de eerste twee bizons tegen en veel prairie hondjes (soort marmotten). Verder hebben we de grotten bezocht waar het park om bekend staat. Geen stalagtieten en mieten deze keer, maar popcorn, frostwork en boxwork. Ik bespaar je de uitleg hiervan, maar het zag er allemaal bijzonder uit. Vanavond nog even snel een wasje gedaan en we zitten nu aan de thee. Morgen willen we heel vroeg vertrekken, omdat we zo vroeg mogelijk de 'wildlife looproad' willen rijden. Dat is een 30 km lange weg door het Custer State Park waar je zeer waarschijnlijk veel wild tegen komt wanneer je vroeg bent. Hoe vroeg? Nou we willen om half 6 vertekken. Komt het tijdverschil toch nog goed uit, we zijn toch al vaak om 4 uur wakker... Groetjes Robert en Jolanda

Historisch ritje

Na een regenachtige nacht vanmorgen ongeveer 10.00 uur vertrokken van de camping. We moeten nog wel wennen aan onze bedden. De matrassen zijn behoorlijk hard. Vandaag stond een bezoekje aan Fort Laramie op de planning. Dit is één van de belangrijke handelsposten en later militair fort uit de periode 1834-1890. Hier staat het oudste gebouw van Wyoming, 'Old Bedlam' (1849) dat ooit onderdak bood aan vrijgezelle officieren. Het was vandaag een troosteloze dag. In de ochtend regen en later zwaar bewolkt, harde wind en fris. We staan inmiddels op een simpele camping net buiten de gelijknamige plaats Fort Laramie. Zijn er net achter gekomen dat we hier vlakbij een spoor hebben en dat de treinen elk uur voorbij komen. In Amerika hebben ze de nare gewoonte om bij het naderen van een overweg een aantal malen luid te toeteren. We hopen dus maar dat ze ´s nachts geen dienstregeling hebben. Heb net even de wagons geteld, 124 stuks en 3 locomotieven.
Het is hier nu 18.00 uur, tijd om te gaan eten.
Groetjes, Robert en Jolanda

PS. het huis op de foto is van 'Old Bedlam'

Op pad

Vannacht goed geslapen, alleen we waren natuurlijk al erg vroeg wakker. Na eenvoudig ontbijt en een leuk gesprek met een echtpaar uit Costa Rica hebben we de camperverhuurder gebeld voor een pick-up. Stond al om 9 uur bij het hotel, dus waren we lekker vroeg bij de verhuurder. Na het nodige papierwerk en korte uitleg, zijn we eerst naar de supermarkt gereden. Ben je toch veel tijd aan kwijt, wat zijn die winkels hier groot. Net als alle verpakkingen. Water per 24 flesjes, hamburgers per 12, chips in mega zakken. Het blijft per slotte Amerika. Met de camper volgeladen zijn we naar onze eeste bestemming gereden: Cheyenne. Het was goed weer, maar in de verte pakten donkere wolken zich samen. Het is lang droog gebleven, maar het is om half 8 toch serieus gaan regenen. Inmiddels hebben we het eten op en zitten we lekker onderuit op de bank. We hopen straks lekker te gaan slapen om morgen we verder te reizen naar Fort Laramie. Vandaag was het geen probleem een campingplaats te krijgen, maar we zijn gewaarschuwd voor dit weekend. Het is maandag namelijk Memorial Day en dan hebben de Amerikanen een lang weekend. Oh ja de camper is hagelnieuw (zo ruikt hij ook). We zijn de eerste huurders, we hopen maar dat er geen kinderziektes zijn...

Groetjes Robert en Jolanda

Eindelijk... Denver

Hallo allemaal,
We zijn er dan eindelijk. Nou ja eindelijk,we hebben eigenlijk helemaal geen tegenslagen gehad. Vanmorgen om half 6 ging de wekker. De eerste vlucht naar Washington ging voorspoedig. De US Douane heeft geen drugs gevonden en onze tweede vlucht was overboekt, maar wij hadden een stoel. Maar na zo'n hele dag reizen kom je toch wel gebroken aan (hoofdpijn). Het is inmiddels 19.00 uur plaatselijke tijd (8 uur later bij jullie) en we hebben ingechecked in ons hotel. Mooie grote kamer. Morgenvroeg bellen met de camperverhuurder die ons dan op komt halen van het hotel. Nog even wat drinken en dan gaan we slapen, dan zijn we toch al 23 uur onderweg.
Groetjes, Robert & Jolanda

Vertrekken we op tijd?

Toch wel enigzins gespannen volgen we het nieuws over die grote sigaar op IJsland met z'n grote aswolk. We hopen maar dat hij stilletjes voorbij trekt en geen 'roet' in het eten gooit.

Nog een week .....

Nog een weekje te gaan en dan is het eindelijk zover. Nu de laatste dingen nog
in orde maken, zoals fototas en koffers pakken.
We kijken er erg naar uit en kunnen bijna niet wachten tot vrijdag 27 mei is.

Routekaart

Voorbereiding

We zijn druk bezig met onze voorbereiding van onze reis naar de westzijde van de USA. Yellowstone zal één van de hoogtpunten worden. De route die we gaan afleggen staat op de kaart hierboven en is ongeveer 4300 km lang. Tijdens de reis zullen we zoveel mogelijk onze belevenissen met jullie delen.